ΘΡΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Από τους ορφικούς μύθους και τα Ομηρικά έπη έως τους Κατακουζηνούς και τους Παλαιολόγους, από τον καιρό του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου μέχρι το σήμερα, το πεπρωμένο της Θρακικής γης ταυτίστηκε με εκείνο του Ελληνισμού. Έχοντας αναπτύξει ήδη από την αρχαιότητα τόσο τις επιστήμες και τη φιλοσοφία με τον Δημόκριτο, τον Πρωταγόρα και τον Βίωνα, όσο και μια μυστικιστική προσέγγιση στο θείο, με τα Ορφι...κά και τα Καβείρια μυστήρια, η Θράκη έγινε το σταυροδρόμι πολιτισμών.
Ο λαός της Θράκης δέχθηκε την ευλογία από τον Απόστολο των Εθνών Παύλο και τον Ευαγγελιστή Λουκά, όσο και από τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα, ο οποίος κήρυξε το Ευαγγέλιο σε μια μικρή Θρακική πόλη, το Βυζάντιο, η οποία επέπρωτο να γίνει η Πόλη, πρωτεύουσα όχι μόνο της Θράκης αλλά και ολόκληρης της Αυτοκρατορίας των Ρωμιών.
Δεν υστέρησε η Θρακική γη ούτε στους αγώνες του γένους μας για παιδεία και λευτεριά, καιέδωσε τα καλύτερα τέκνα της ως θυσία για το καλό του γένους.
Αλλά και στους μεταγενέστερους χρόνους, σε δίσεκτες εποχές, όπου η ρωμιοσύνη ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς, η Θράκη μας άνοιξε την αγκαλιά της για να υποδεχθεί πρόσφυγες από το ανατολικό της μέρος, όσο και από την Μικρασία, την Καππαδοκία και τον Πόντο, αλλά και αργότερα από την Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Φιλόξενη μάνα η Θράκη περιέθαλψε την πονεμένη Ρωμιοσύνη, που βρήκε στη Θρακική γη μια νέα πατρίδα. Τοπωνύμια όμως Νέα Κεσσάνη, Νέο Όλβιο, Νέος Ζυγός και πάμπολλα άλλα, επιτελούν ένα διπλό σκοπό· εκφράζουν την ελπίδα μιας νέας αρχής και προσανατολίζουν τις νεότερες γενεές στις αλησμόνητες πατρίδες. Οι προσφυγικοί πληθυσμοί που εγκαταστάθηκαν στη Θράκη μετά το 1922 μετέφεραν μαζί τους ό,τι πολυτιμότερο είχαν: τις ιερές εικόνες και τα λείψανα των αγίων, πάτρια σεβάσματα προγονικής ευσέβειας, την οποία μεταφύτευσαν στη νέα πατρίδα.
Οι χριστιανοί της Θράκης, πιστοί στις παραδόσεις του γένους, συμβιώνουν αρμονικά με τους μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής. Η αρμονική συμβίωση μεταξύ της χριστιανικής πλειοψηφίας και της μουσουλμανικής μειονότητας δεν υπαγορεύεται από πολιτικά κίνητρα, αλλά αποτελεί φυσική απόρροια του Ελληνικού ήθους
Ο λαός της Θράκης δέχθηκε την ευλογία από τον Απόστολο των Εθνών Παύλο και τον Ευαγγελιστή Λουκά, όσο και από τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα, ο οποίος κήρυξε το Ευαγγέλιο σε μια μικρή Θρακική πόλη, το Βυζάντιο, η οποία επέπρωτο να γίνει η Πόλη, πρωτεύουσα όχι μόνο της Θράκης αλλά και ολόκληρης της Αυτοκρατορίας των Ρωμιών.
Δεν υστέρησε η Θρακική γη ούτε στους αγώνες του γένους μας για παιδεία και λευτεριά, καιέδωσε τα καλύτερα τέκνα της ως θυσία για το καλό του γένους.
Αλλά και στους μεταγενέστερους χρόνους, σε δίσεκτες εποχές, όπου η ρωμιοσύνη ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς, η Θράκη μας άνοιξε την αγκαλιά της για να υποδεχθεί πρόσφυγες από το ανατολικό της μέρος, όσο και από την Μικρασία, την Καππαδοκία και τον Πόντο, αλλά και αργότερα από την Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Φιλόξενη μάνα η Θράκη περιέθαλψε την πονεμένη Ρωμιοσύνη, που βρήκε στη Θρακική γη μια νέα πατρίδα. Τοπωνύμια όμως Νέα Κεσσάνη, Νέο Όλβιο, Νέος Ζυγός και πάμπολλα άλλα, επιτελούν ένα διπλό σκοπό· εκφράζουν την ελπίδα μιας νέας αρχής και προσανατολίζουν τις νεότερες γενεές στις αλησμόνητες πατρίδες. Οι προσφυγικοί πληθυσμοί που εγκαταστάθηκαν στη Θράκη μετά το 1922 μετέφεραν μαζί τους ό,τι πολυτιμότερο είχαν: τις ιερές εικόνες και τα λείψανα των αγίων, πάτρια σεβάσματα προγονικής ευσέβειας, την οποία μεταφύτευσαν στη νέα πατρίδα.
Οι χριστιανοί της Θράκης, πιστοί στις παραδόσεις του γένους, συμβιώνουν αρμονικά με τους μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής. Η αρμονική συμβίωση μεταξύ της χριστιανικής πλειοψηφίας και της μουσουλμανικής μειονότητας δεν υπαγορεύεται από πολιτικά κίνητρα, αλλά αποτελεί φυσική απόρροια του Ελληνικού ήθους